Vandaag was dé dag, eindelijk was iedereen fit genoeg om met opa mee te gaan naar Banyaka. De reis er naartoe was al een avontuur. Wat begon als een gewone verharde weg eindigde als een stuiter en manoeuvreerpartij tussen de diepe kuilen en plassen door. Af en toe rijden we langs wat gezinnen waar de kleine kinderen hard 'tu bab' (blanke) naar ons roepen en je smekend aankijken voor 'minti' (snoepjes). Na een klein uurtje safari komen we aan bij de school. Stan stapt als eerste uit de auto, wat hij trouwens als de beste kan, en krijgt gelijk tien kinderen in mooie schooluniformen aanzich hangen. Zo stappen we één voor één uit en krijgen we allemaal aan elke hand minstens 10 kinderen. Stan wel meer dan de anderen, want Stan kan heel goed kinderen aan zijn hand krijgen. Het lijkt wel of ze moeten kijken of je 'wel echt' bent. Trekken aan je hand, krabben aan je huid, knijpen in je benen, voelen aan je buik, maar vooral het handje vasthouden. Iedereen wil een stukje van de blanke. Allemaal zijn ze goede voetballers vertellen ze en ze schreeuwen hun favoriete voetbalspeler. 'Messi', klinkt het, waarna een ander 'Ronaldo', roept. Zelfs in Gambia gaat de discussie door. We ontmoeten twee leraren op de school, Anne en Pieter?, zij leiden ons door de school. Er was veel gebeurd sinds Opa er was vorige week. 'She did a good job' zegt hij dan ook goedkeurend.  De school zag er mooi uit en we nemen nog wat foto's  in de schoolbanken en van het gebouw. (Komt allemaal nog hier op de site te staan). Hierna lopen we weer naar buiten waar we al weer opgewacht worden door een peloton van kinderen. Stan zie ik in de verte een hardlooprace opzetten, hij wint natuurlijk, hardlopen kan hij als de beste. Ik wordt meegenomen naar groep 3, waar ik van de kinderen een Engels gedicht moet voorlezen. Alle kinderen klappen als ik klaar ben en dat tovert natuurlijk een dikke lach op mijn gezicht. Als ik klaar ben stapt er een jongen naar voren en hij zegt 'I can also sing an English song'. 'Show me' zeg ik, en zonder twijfel begint de jongen voor de groep van 20 mensen te zingen, heel mooi! Daarna worstelen we ons door de menigte kinderen naar de medische post. Met grote letters staan de namen van de helpende stichtingen op het gebouw geschreven. Van binnen ziet het er allemaal netjes uit, mooie ruimtes en schone bedden. Ook de wc en de douche ligt er goed bij! (Goed werk, alle helpende mensen!) Op de safari stoppen we nog even bij een gezin waar we nog wat kleren en snoepjes uitdelen, het aangeboden kind slaan we af. Na een iets langere terugrit, klein mankement aan de auto, komen we terug bij het hotel. Snel een duik in het zwembad, want het is een warme dag. Opa gaat nog even op pad om de vistrip van morgen te regelen en dingt een mooie prijs af. 'I warning you, no fish no pay', aldus de meester hemzelfe. Wij zijn ondertussen uitgenodigd voor een partijtje voetbal Gambia-Holland, waar wij het niveau van het Nederlands elftal op het EK recht doen. Sorry Holland, 4-2 verloren. Overigens was Stan wel de beste speler op het veld. Dit kunnen wij ons natuurlijk niet over ons lijf laten gaan en zetten dit recht met een partijtje volleybal, offcourse wint de 'Dutch Dynamite' na wat mooie setups van Danny en een paar snoeiharde services van Stan, ik zelf nam ons team op sleeptouw met wat mooie reddingen en goedgeplaatste passes. Ter afsluiting eten we heerlijk, de één pizza, de ander vlees. Een lekkere afsluiting van een lange dag.  X Arne